Droga do wolności

Ile jeszcze ja wytrzymam...
Mój umysł jest w innym miejscu niż ciało... Moje serce bije gdzieś daleko...
Czuję jakbym była we mgle... Otumaniona... Nic nie widzę... Nie odczuwam... Nie mam siły żeby cokolwiek robić I nie mam siły żeby czekać na kolejny sen...
Sen gdzie jesteś... Zwykle tylko rozmawiamy... Uśmiechasz się... Najpiękniejszy uśmiech jaki widziałam... Uśmiech dziecka... Szczery... Lękliwy... I te zadziorne iskierki w oczach... Wyżalam się na swój dzień... Cierpliwie mnie słuchasz wracając śmieszne uwagi... Opowiadasz jak minął twój dzień... Jesteś wyjątkowo szyderczy i złośliwy... Śmiejemy się szczerze... Kocham kiedy się śmiejesz... Trzymam Cię za rękę... Twoja skóra...delikatne opuszki...wyczuwalna siła... mam wrażenie że tętni życiem... Ciepłem... Przeszywającym prądem... Czuję się bezpiecznie... Ciepło... W domu... Kiedy próbuję dotknąć policzka, oddalasz się...przestrzeń zwiększa odległość bez żadnego ruchu... Jak bym się nie starała... Nie mogę sięgnąć... Brakuje kilku centymetrów... Im bardziej się staram... Tym dalaj jesteś... Nigdy już nie wtulę się w najbezpieczniejszą klatę na świecie... Nigdy nie będzie już mi tak dobrze...
Budzę się czując nieskończoną zasysającą próżnię w środku, lekki smród i drażniący mnie oddech tego na kogo jestem skazana... I codziennie się zastanawiam jak długo jeszcze poradzę sobie w tej rzeczywistości, gdyż jedyne miejsce gdzie pragnę być to sen...

Tak sobie rozmyślam...
Całe życie dążę do bycia z kimś kto mnie nie chce...
Naprawdę od samego początku...
Pierwsza miłość... Kuzyn ojca sąsiadki...
Później moja śnieżyca... Potem wieczność...
Ja zawsze zakochuje się w najbardziej niedostępnym facecie...
Prorok... No cóż... Kochałam go... Jak wszystkich z resztą, na swój sposób... Ale ta trójka odmieniła moje życie...
Miałam szczęście kochać ich... Każdy był dla mnie miły i traktował mnie z szacunkiem...

Życie jest bardzo dziwną grą...

Nie rozumiem jej zasad...

Myślałam że chodzi o miłość, szczerość, zaufanie...

A chodzi tylko o seks...

Oddałam serce, duszę i ciało mężczyźnie ktory tylko mile spędził czas...

To wydaje się zauroczeniem...tylko że trwa już ponad rok...

Ogromnie się bałam zrobić cokolwiek... Mówiłeś że masz okres próbny z żoną... Cierpliwie czekałam, nigdy nie próbowałam nakłonić Cię do odejcia... Wierzę że prawdziwa miłość znajdzie sposób... Jakbyś mnie kochał... Nie byłabym teraz sama...

Jakbyś mnie kochał nie skrzywdziłbyś mnie... 

Jakbyś mnie kochał byłabym żywa...

Dzisiaj po raz pierwszy na poważnie zastanowiłam się czy naprawdę chcę pracować w tej służbie zdrowia...
Po raz pierwszy dzisiaj płakałam przez pracę...
Po raz pierwszy doświadczyłam co to jest obojętność i wypalenie zawodowe...
Po raz pierwszy zobaczyłam na co kolegów stać...
Nie wiem...
Ja nic nie wiem...
Ja naprawdę chcę być dobrym lekarzem...
Naprawdę zależy mi na udzieleniu pomocy...
Nie chcę być jak oni...
Ja zdaję sobie sprawę że pacjent nie rokował...
Ale żeby zrobić to właśnie w taki sposób...
Kiedy poinformowałam starszego dyżurnego o pogorszeniu się stanu pacjenta... Powiedział że idzie na górę... Czy to normalne?
Postanowiłam sama zbadać pacjenta... Zamonitorowałam... Tlen... Płyny nie podłączone... Zlecone dawno temu... Zapomniałam sprawdzić czy pompa dobrze ustawiona... Muszę pamiętać o tym!!!
Stan... Agonalny... Rr 70/50... Szybko się obniża SpO2 56 czy 57 😳... Telefon do Anestezjologa...
Brak izolatki... Tam już inny covid... Telefon do starszego... Telefon do Anestezjologa... Starszy wrócił... Powoli poszedł ubrać się w niekompletne zabezpieczenia... Powolnym zrelaksowanym krokiem poszedł zbadać pacjenta... Powoli wrócił i "uspokoił" mnie że pacjent umrze do pół godziny... Kurwa... Jakby to nie było oczywiste... Przecież go widziałam... Idę zobaczyć monitor przez brudną śluzę... Pielęgniarki już zachęcająco machają do mnie zapraszając do stwierdzenia zgonu... Ubieram się... Korytarz ma być czysty...
Wchodzę... Tętno... Osłuchuje... Źrenice... Piguły podłączają ekg... Zgon 18:40 ale nie jestem pewna... Na sali nie ma zegarka... Jestem ubrana... Nic się nie wnosi z własnych rzeczy... Wychodzę... Poinformowanie jedynej pozostałej na zewnątrz pielęgniarki... Mam 3 na 17-tu większość leżących pacjentów... Są ciągle niezadowolone i zmęczone...
Czy dyrektor próbował udźwignąć butle z tlenem? Nawet na kółkach? W kombinezonie?
Wracam do gabinetu... Maciuś z uśmiechem mówi "Napisałem epikryzę, wpisałem rozpoznania"
No bardzo z Ci kurwa dziękuję...

Zakochałam się...

Od pierwszego wejrzenia... Od pierwszego dotyku... 

Chciałabym dać Ci wszystko, ale nie mam nic wartościowego...

Chciałabym naprawić to co zrobiłam, ale trzeciej szansy mi nie dasz...

Więc tylko przeleję cały swój ból na tekst...

Od początku wiedziałam że to się nie uda, jesteś żonaty, masz syna... Kiedy przechodzisz obok korytarzem zapiera mi dech... 

Cieszyłam sie że mam fora, bo jestem młodsza... Nie ma co oszukiwać, najbardziej na świecie chciałbym żebyś zostawił żonę dla mnie, ale odrazu powiedziałeś że tego nie zrobisz, więc się pogodziłam... I zgodziłabym sie na wszystko co byś zechciał...tylko by być w Twoim życiu... Chciałam zapewnić Tobie godną starość, zebyś nigdy niczego nie musiał prosić... Wiem że zepsułam wszystko na początku, ale nie zdążyłam opowiedzieć dlaczego jestem tak nieufna... Poza tym nie interesowałeś sie niczym poza moim "pięknym ciałkiem"... Nazywałeś mnie swoim promyczkiem...nigdy nie słyszałam nic bardziej przyjemnego...

Jeszcze kilka dni temu pisałeś że jestem Twoim marzeniem, Twoim spełnieniem, Twoim kochaniem... Mówiłeś że urzeczywistnimy mój sen nie na jakimś tylko na NASZYM tarasie... Sprawiłeś że poczułam się bezpiecznie i zaiskrzyła we mnie nadzieja na szczęście... A potem... Jedna nieprzyjemna rozmowa i skończyłeś ze mną nawet nie próbując zrozumieć CO chciałam powiedzieć. Potraktowałeś mnie jak zabawkę do umilania Twojego czasu... Ja wiem że nigdy nie dorównam Tobie, bo i za 10 lat i tak będziesz starszy i mądrzejszy... Ale myślałam że chociażby w życiu prywatnym postarasz się nie oceniać mnie względem wieku... Jedyne co chciałam przekazać, to to że zaakceptuję Ciebie ze wszystkimi wadami... Ale Ty chciałeś tylko się pobawić... Naprawdę przykro mi że nie udało się, niezmiernie żałuję wszystkiego co powiedziałam, a najbardziej żałuję ze pozwoliłam sobie na uczucia... Teraz ja umieram w środku, pogrążona w żałobie o coś co istniało tylko w mojej wyobraźni... 

Dziękuję za te kilka tygodni, kiedy znów czułam że żyję... Zachowam miłość do Ciebie w najpotajemniejszym zakamarku mojego serca... Mam nadzieję że nie masz do mnie żalu...